Pierwszą cerkiew wybudował stacjonujący w mieście 38. Tobolski Pułk Piechoty. Jego dowódca, pułkownik Ożarowski, postanowił wznieść ją na pamiątkę śmierci cara Aleksandra III. Większość kwoty potrzebnej na budowę zebrano ze składek oficerów i żołnierzy garnizonu skierniewickiego. Car Mikołaj II ofiarował 5 tys. rubli, Ministerstwo Wojny 38 tys. rubli. Koszt budowy zamknął się kwotą 138 tys. rubli. Cerkiew usytuowano na przedmieściach miasta, obok koszar, na wysokim północnym brzegu rzeki, co sprawiało, że była ona widoczna z daleka. Kamień węgielny położono 22 lipca 1899 roku. Murowana, na granitowym fundamencie, pięciokopułowa cerkiew z dzwonnicą o wysokości 53 metrów mieściła tysiąc osób. Ikonostas był darem patrona pułku, wielkiego księcia Sergiusza Aleksandrowicza. Wykonano go w Moskwie. Cerkiew konsekrowano 3 grudnia 1903 roku. Na placu cerkiewnym znajdował się pomnik z popiersiem cara Aleksandra III. W 1910 roku, po opuszczeniu koszar przez Tobolski Pułk, cerkiew przejął 31.Aleksopolski Pułk Piechoty. Wtedy także dokonano ponownego wyświęcenia świątyni. Nosiła ona odtąd wezwanie Przemienia Pańskiego. Cerkiew ucierpiała w czasie działań wojennych. Po odzyskaniu niepodległości przekazano ją kościołowi katolickiemu. Świątynię przebudowano, usuwając kopuły i dzwonnicę. Z wyposażenia cerkwi pozostały jedynie dwie prawosławne ikony wiszące w nawie bocznej. Literatura: ZAKLADKA Aleksandrovskoj bolnicy i bogadelni v gor. Skernevicach. ChVEV 1896, s. 385-6; V.S.: Podnjatie krestov na vnov strojuśćujusja pravoslavnuju cerkov v gor. Skernivicach.ChVEV 1901,s.505-7; T.: Osvjaśćenie cerkvi 38 pechotnago Tobolskago polka v gor. Skernevicach. ChVEV 1903, s.626; Sud’ba Skernivickoj cerkvi. VČt. 1927, s. 13; Vox: O pravoslavnych chramach, VČt. 1928, XXXV, 522-5;